Zerk 2 – Jaar van de Vloek

“Niet bij mijn geboorte kwam de duisternis,
maar bij mijn verraad.
De zon stond tweemaal op het randje van een nieuw eeuwgetal,
en de maan weigerde te schijnen.
Toen sprak men mijn naam drie maal,
en het jaar sloot zich als een graf om mij heen.”

“Vier cijfers droegen mijn vonnis.
Het eerste was één — het begin van mijn einde.
Daarna kwam zes — het getal van mijn schuld.
Twee negens spiegelden elkaar,
als ogen die mij bleven volgen,
zelfs toen ik niet langer ademde.

Tussen ’t oude en het nieuwe tijdperk,
toen de eeuw bijna kantelde maar de klok nog niet sloeg,
werd ik gebonden door woorden die geen mens mag herhalen.

Onthoud dit:

‘Wanneer één en zes de weg wijzen,
en de dubbele negens waken,
dan rust mijn vloek —
in het jaar van .....’”

Het laatste getal is het antwoord